Dla wielu osób zaskakujący może być fakt, że spektroskopia ramanowska wykorzystywana jest także przez ekspertów pracujących z dziełami sztuki, zarówno w kontekście konserwacji, jak i analizy historycznej. Technika ta pozwala na identyfikację pigmentów i barwników używanych w dziełach sztuki, gdzie każde z tych materiałów posiada unikalne widmo ramanowskie. Dzięki porównaniu z bazą danych możliwe jest precyzyjne określenie użytych materiałów, co jest kluczowe przy autentykacji dzieł sztuki. Analizy te mogą ujawniać niezgodności między datowaniem dzieła, a znanymi datami produkcji użytych pigmentów i barwników.
Spektroskopia ramanowska umożliwia również badanie warstw farby bez konieczności pobierania próbek, co jest szczególnie ważne w przypadku cennych i delikatnych dzieł sztuki. Pozwala to na minimalizację ingerencji, co jest kluczowe dla zachowania integralności obiektów. Badanie technik używanych przez artystów, takich jak metody nakładania farby, mieszanie pigmentów czy stosowanie podkładów, dostarcza historykom sztuki cennych informacji o procesach twórczych.
Dodatkowo, spektroskopia ramanowska pozwala na monitorowanie procesów degradacji materiałów artystycznych, co pozwala konserwatorom na podjęcie odpowiednich działań ochronnych już na wczesnym etapie zniszczeń. Technika ta znajduje zastosowanie także w analizie materiałów organicznych, takich jak spoiwa, żywice i lakiery, które często występują w dziełach sztuki.
W ostatnich latach spektroskopia ramanowska stała się nieocenionym narzędziem w dziedzinie konserwacji i analizy sztuki, wspomagając zachowanie i zrozumienie naszego dziedzictwa kulturowego. Więcej informacji na temat innych dziedzin i możliwości wykorzystania spektroskopii ramanowskiej można znaleźć na naszej stronie Laboratorium Obrazowania.